சுவாசங்களற்ற சுற்றுப்பாதையில்
சுற்றித் திரிவதுபோல் சுழல்கிறேன்
நீயில்லாத தனிமைத் திடலில்
வெறுமையின் வெப்பக்கனலில்
வெந்து தணிகிறது
முத்தமிடும் முன் நீ நிகழ்த்திய
முந்தைய வெட்கப் பொழுதுகள்
ஏக்கத்தின் தாக்கத்தில்
ஏங்கிக் கிடக்கிறது என் ஏகாந்தம்
உன் உடலெனும் நீர்த்தேக்கத்தில்
மீன்குஞ்சுகளாய் மாற..!
மின்காந்த அலைகளாய்
மிதந்துவரும் நின் நினைவலைகளில்
அலையெழுப்புகிறது என் கடல்!
பனிக்காற்றின் புகைமூட்டத்தில்
பார்க்க முடியாமல்போன பிரதேசமாய்
என் பருவ பால்வெளி மண்டலம்
உன் அருகாமை நினைவுகளோடும்
உருகி வழியும் கனவுகளோடும்!
அக்கினி வெய்யிலின் உக்கிர கொதிப்பில்
வெந்நீராய் மாறிய தண்ணீராய்
வேகிறது என் காதல்
காமத்தை உதற முடியாத
காட்டுத்தீயின் தகிப்போடு!
மீண்டும் மீண்டும் நீண்டித் தூண்டும்
நின் நினைவுகள் யாவும்
உயிர்பசி சமைக்கும்
உலைக்கலன்களென
உணர்கிறேன் இப்போது!
